Telewizor w kosztach firmowych

Od niedawna prowadzę działalność jako agent ubezpieczeniowy. Czy wydatkiem poniesionym na zakup telewizora mam prawo obciążyć firmowe koszty uzyskania przychodów?

Katalog wydatków, w którym ustawodawca enumeratywnie wymienił wydatki niestanowiące podatkowych kosztów uzyskania przychodów, zawiera art. 23 ust. 1 ustawy o pdof. Wśród nich nie znalazły się wydatki na zakup telewizora, co nie jest równoznaczne z tym, że każdorazowo można je kwalifikować jako koszt podatkowy. Rozliczyć je w kosztach firmowych może tylko ten przedsiębiorca, który jest w stanie udowodnić, że wydatek na jego nabycie poniósł w celu uzyskania przychodów lub też zachowania albo zabezpieczenia źródła ich powstawania.

W praktyce przyjmuje się, że wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i wydatki wykazujące z nimi związek pośredni, stanowią koszty uzyskania przychodów bez względu na to, czy w efekcie ich poniesienia przychód został osiągnięty, czy też nie. Natomiast koszty służące zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów to wydatki mające zapewnić trwanie firmy i przynoszenie przez nią przychodów w przyszłości.

Oceny pod kątem zaliczenia wydatków na zakup telewizora do kosztów podatkowych należy dokonywać w każdej sytuacji indywidualnie. Z pytania nie wynika, jakim celom ma służyć zakupiony przez Czytelnika telewizor, stąd trudno na nie odpowiedzieć w sposób jednoznaczny.

Jeżeli podatnik np. umieści telewizor w biurze firmy i nie będzie w stanie udowodnić, że poniesiony na ten cel wydatek przyczynia się do osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, wówczas nie można go zakwalifikować jako kosztu uzyskania przychodu w prowadzonej przez niego firmie.

Ponadto uznanie telewizora za koszt podatkowy uzależnione będzie od miejsca, w którym telewizor się znajduje. Z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o pdof wynika bowiem, że nie zalicza się do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.