Sprzęt nabywany na raty

W salonie kosmetycznym, którego jestem właścicielką, zamierzam wymienić elementy wyposażenia oraz sprzęt na bardziej nowoczesny. Kontrahent będący dostawcą zgodził się, abym należność za nie uregulowała w systemie ratalnym. Czy ten sposób zapłaty ma wpływ na moment rozliczenia w kosztach podatkowych poniesionych wydatków (prowadzę księgę podatkową)?

Moment rozliczenia w kosztach poniesionych w prowadzeniu działalności gospodarczej wydatków, za które należność regulowana jest w ratach, zależy od tego czy stanowią one czy też nie, składniki majątku zaliczane do środków trwałych.

Wydatki na nabywane na raty środki trwałe, przedsiębiorca rozlicza w kosztach w czasie, poprzez dokonywane od ich wartości początkowej odpisy amortyzacyjne. Jeżeli przy takiej sprzedaży własność rzeczy przechodzi na kupującego w momencie zakupu, wówczas ratalny sposób zapłaty wpływa wyłącznie na wzajemne rozrachunki sprzedawcy i nabywcy. Nabyty w ten sposób składnik majątku, po spełnieniu pozostałych ustawowych warunków, może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych w momencie zakupu. Naliczanie amortyzacji od jego wartości początkowej oraz rozliczanie jej w kosztach podatkowych rozpoczyna się wówczas generalnie od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia go do tej ewidencji.

Inny jest moment rozpoczęcia amortyzacji, gdy umowa sprzedaży ratalnej zawiera zastrzeżenie o przeniesieniu na nabywcę własności kupowanej rzeczy do czasu zapłaty całej ceny. Nabywany w tym trybie środek trwały powinien zostać przez przedsiębiorcę wprowadzony do ewidencji środków trwałych dopiero w momencie spłaty ostatniej raty. Dopóki bowiem nie zapłaci całej ceny - nie jest właścicielem rzeczy. Dlatego odpisy amortyzacyjne od nabytego w ten sposób środka trwałego nalicza się i rozlicza w kosztach począwszy od miesiąca następnego po miesiącu, w którym składnik ten został uznany za własność podatnika (czyli "spłacony") oraz wprowadzony do ewidencji.

Natomiast wydatki na nabycie składników majątku niebędących środkami trwałymi, a zaliczanych do wyposażenia, podatnik ma prawo zaliczyć bezpośrednio do kosztów, zanim jeszcze zapłaci za nie całą cenę.

Podatnicy stosujący przy prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów uproszczoną (kasową) metodę ewidencjonowania kosztów, wydatki na zakup elementów wyposażenia jako koszty pośrednie rozliczają w kosztach podatkowych w dniu ich poniesienia. Podobnie gdy podatnik stosuje metodę memoriałową, wydatki na zakup składników niebędących środkami trwałymi podlegają rozliczeniu w kosztach podatkowych w dacie ich poniesienia. Gdy jednak dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku - stanowią koszty podatkowe proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Należy zaznaczyć, że niezależnie od wskazanych metod, składniki wyposażenia spełniające kryteria określone w art. 22d ust. 1 ustawy o pdof podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych w miesiącu oddania ich do używania.