Gazeta Podatkowa nr 87 (1024) z dnia 31.10.2013

Rozliczanie środka trwałego w działalności podjętej po przerwie

Wyjeżdżając 4 lata temu do Irlandii zlikwidowałem działalność gospodarczą. Wykorzystywałem w niej samochód ciężarowy stanowiący środek trwały. W chwili likwidacji firmy był on już w pełni zamortyzowany. Obecnie wróciłem do kraju i zamierzam ponownie rozpocząć działalność oraz ponownie zaliczyć ten samochód do środków trwałych. Czy w tej sytuacji powinienem go amortyzować z zachowaniem tzw. zasady kontynuacji?

NIE. Tzw. zasadę kontynuacji wyceny oraz amortyzacji zawiera art. 22g ust. 13 pkt 1 ustawy o pdof. Wynika z niego, że podmiot podejmujący działalność po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata dokonuje odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wartości początkowej środka trwałego oraz wysokości dokonanych odpisów, jeżeli przed przerwą składnik majątku był wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Ponieważ z pytania wynika, że Czytelnik zlikwidował działalność gospodarczą 4 lata temu, uregulowania zawarte w przywołanym przepisie nie będą miały zastosowania w stosunku do niego. Nie oznacza to, że wartość początkową takiego składnika majątku może ustalić dowolnie.

Przyjmując ponownie na stan środków trwałych składnik majątku używany niegdyś w pozarolniczej działalności gospodarczej, a następnie przekazany na potrzeby prywatne, musi go bowiem wycenić. Sposób wyceny zależy od tego, czy podatnik dysponuje dowodem zakupu tego składnika, czy też go nie posiada.

Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna ustala się w pierwszej kolejności według ceny nabycia, którą ustawodawca zdefiniował w art. 22g ust. 3 ustawy o pdof. Nie jest przy tym istotne, że podatnik nabył składnik majątku mający zostać środkiem trwałym kilka lat przed wprowadzeniem go do ewidencji, w związku z czym cena zakupu nie odzwierciedla jego aktualnej wartości rynkowej. O ile tylko podatnik posiada dowód jego zakupu, powinien za jego wartość początkową przyjąć, zgodnie z przywołanym przepisem, cenę nabycia.

Dopiero wówczas, gdy podatnik nie dysponuje dowodem zakupu danego składnika majątku i nie może ustalić ceny nabycia, jego wartość początkową wyznacza w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez siebie. Wyceny tej dokonuje wówczas z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji środków trwałych lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n ustawy o pdof, oraz stanu i stopnia zużycia tego składnika majątku (art. 22g ust. 8 ustawy o pdof).