Sprzedaż środka trwałego zamortyzowanego jednorazowo

Spółka nabyła w lutym br. fabrycznie nową maszynę za kwotę 74.300 zł, którą zamortyzowała jednorazowo w ramach limitu 100.000 zł. Po trzech miesiącach okazało się jednak, że jej parametry nie pozwalają na wykonywanie usług zaspokajających rosnące wymagania głównego zagranicznego klienta. To spowodowało, że spółka zamierza w najbliższym czasie sprzedać maszynę jednemu z kontrahentów i w jej miejsce poszukać maszyny bardziej zaawansowanej technologicznie. W jaki sposób należy w podatku dochodowym rozliczyć tę sprzedaż?

Wydatki ponoszone przez przedsiębiorców na nabycie składników majątku klasyfikowanych w podatku dochodowym jako środki trwałe zgodnie z ogólną, obowiązującą w tym zakresie zasadą, nie podlegają rozliczeniu w kosztach podatkowych w momencie ich poniesienia. Ich wartością należy obciążać firmowe koszty podatkowe w czasie poprzez naliczane od nich odpisy amortyzacyjne. Część nieujęta w rachunku podatkowym staje się jednak kosztem, po pomniejszeniu o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, gdy dochodzi do ich odpłatnego zbycia. Są one uwzględnione przy ustalaniu dochodu z tej transakcji. Tak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdof (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.) i odpowiednio art. 16 ust. 1 ustawy o pdop (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036).

Jednak od tej reguły ustawodawca przewidział dwa odstępstwa. Jedno z nich wynika z art. 22k ust. 14-21 ustawy o pdof i odpowiednio art. 16k ust. 14-21 ustawy o pdop. W przepisach tych ustawodawca dał prawo do dokonania jednorazowej amortyzacji każdemu podatnikowi pdof i pdop, u którego nakłady na środki trwałe w danym roku podatkowym wyniosły co najmniej 10.000 zł i nie przekroczyły 100.000 zł. W przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną limit 100.000 zł odnosi się do wszystkich wspólników tej spółki.

Amortyzacji w ramach limitu 100.000 zł nie można jednak stosować do wszystkich środków trwałych. Dotyczy ona tylko fabrycznie nowych środków trwałych wyłącznie z grup 3-6 i 8 KŚT. Zatem w ogóle nie stosuje się jej do wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych z grupowania 1-2 KŚT, czyli m.in. budynków i lokali oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej. Dodatkowo nie dotyczy również całej grupy 7 KŚT, czyli wszelkich środków transportu.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego uwzględnia się jego wartość początkową oraz sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Różnica będąca niezamortyzowaną częścią jego wartości początkowej stanowi koszt uzyskania przychodu z jego sprzedaży.

Jednak z uwagi na to, że spółka dokonała jednorazowej amortyzacji sprzedawanej maszyny, przy jej odpłatnym zbyciu nie pojawi się niezamortyzowana część wartości początkowej. Cała wartość zbywanego środka trwałego została już bowiem zaliczona do kosztów w momencie dokonania jednorazowej amortyzacji. Stąd spółka zobowiązana będzie opodatkować cały przychód uzyskany w wyniku tej transakcji (przykład).

Przykład

Spółka z o.o. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej kupiła w lutym 2018 r. maszynę do produkcji wyrobów włókienniczych o wartości 74.300 zł. W tym samym miesiącu wprowadziła ją do ewidencji środków trwałych i dokonała jednorazowej amortyzacji.

W czerwcu br. spółka maszynę tę sprzedała za cenę 67.000 zł. W związku z jej jednorazową amortyzacją nie wystąpiły koszty uzyskania przychodu z tej transakcji. Tym samym spółka zobowiązana jest opodatkować cały przychód uzyskany z tytułu tej sprzedaży, tj. 67.000 zł.