Według jakiej stawki amortyzować rampę, stanowiącą inwestycję w obcym środku trwałym?

W wynajmowanym magazynie zainstalowana została rampa. Czy stanowi ona odrębny składnik majątku, czy może jest to inwestycja w obcym środku trwałym? Jaką stawką amortyzować ten środek trwały?

Rampa stanowi inwestycję w obcym środku trwałym i może być amortyzowana przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej, nie wyższej jednak niż 10%.

Inwestycja w obcym środku trwałym jest szczególnego rodzaju środkiem trwałym. Z art. 22g ust. 17 updof oraz art. 16g ust. 13 updop wynika, że inwestycja w obcym środku trwałym to suma nakładów, przewyższających w roku podatkowym kwotę 3.500 zł, których poniesienie spowodowało ulepszenie obcego środka trwałego, objawiające się przyrostem jego wartości użytkowej.

Ulepszenie cudzej nieruchomości może być wynikiem jej przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, w tym także nabycia części składowych lub peryferyjnych.

Z treści objaśnień do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 242, poz. 1622) wynika, że w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp.

W tym kontekście, rampę obsługującą magazyn należy uznać za składnik tego budynku.

Wytworzenie inwestycji w obcym środku trwałym wyłącza możliwość bezpośredniego zaliczenia poniesionych z tego tytułu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Rozliczenie nakładów w rachunku podatkowym następuje jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Inwestycje w obcych środkach trwałych podlegają amortyzacji podatkowej niezależnie od przewidywanego okresu ich używania.

Sposób ich amortyzacji reguluje art. 22j ust. 4 updof i odpowiednio art. 16j ust. 4 updop. Zgodnie z treścią wymienionych przepisów, podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Wskazanie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji powoduje, że zastosowana przez podatnika stawka amortyzacyjna nie może być wyższa niż 10%.

Inwestycje w obcych środkach trwałych mogą być również amortyzowane za pomocą stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Przepisy podatkowe nie wykluczają bowiem takiej możliwości. Z uwagi na to, że inwestycje w obcych środkach trwałych nie figurują w Wykazie, to można przyjąć stawki przewidziane dla środka trwałego, którego inwestycja dotyczy.