Czasowe zaprzestanie produkcji nie pozbawia prawa do amortyzacji

Spółka z o.o. czasowo wstrzymała działalność w zakresie produkcji cementu. Teraz podejmuje działania w celu wznowienia produkcji. Czy w związku z tym może nadal amortyzować budynki, budowle, maszyny i urządzenia tworzące ten zakład, a odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów?

Czasowe nieużywanie środka trwałego nie powoduje konieczności zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Wobec tego spółka może zaliczać do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne od wskazanych w pytaniu środków trwałych.

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z jego wartością początkową lub w którym postawiono go w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono jego niedobór. Jak z tego wynika, czasowe wyłączenie środka trwałego z działalności nie stanowi przesłanki do zaprzestania (nawet okresowego) dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Z kolei art. 16c pkt 5 updop stanowi, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, które nie są używane na skutek:

zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo
zaprzestania działalności, w której te składniki były używane.

W tych przypadkach składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

Bez potrzeby analizy można stwierdzić, że w stanie faktycznym nie występuje pierwsza z wymienionych okoliczności, tj. nie zawieszono wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Pozostaje nam rozstrzygnąć czy ma miejsce druga z wymienionych sytuacji, tj. czy czasowe zaprzestanie produkcji można utożsamiać z zaprzestaniem działalności, w której te składniki były używane. W stanie faktycznym zaprzestanie używania przedmiotowych budynków ma charakter przejściowy. Natomiast tylko całkowite zaprzestanie działalności, w której używano dany środek trwały, uzasadnia zaprzestanie jego amortyzacji. W tym przypadku nie należy więc przerywać amortyzacji środka trwałego, a dokonywane w przerwie użytkowania odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów.

Tak samo uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2012 r., nr ILPB3/423-576/11-4/EK: "(...) ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji »zaprzestanie działalności«. Na gruncie języka polskiego, słowo »zaprzestać« oznacza »przestać coś robić«, z kolei »działalność« to: 1. »zespół działań podejmowanych w jakimś celu«, 2. »funkcjonowanie czegoś lub oddziaływanie na coś« (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa, http://sjp.pwn.pl). Mając na uwadze powyższe, użycie określenia »zaprzestanie działalności, w której te składniki były używane«, oznacza sytuację, w której zaprzestano działalności, w której dany składnik był używany, ale równocześnie podatnik kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej. Tylko więc całkowite zaprzestanie prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej uzasadnia zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Wspomnijmy, że wydatki na utrzymanie czasowo niewykorzystywanych środków trwałych, np. podatek od nieruchomości, koszty bieżących remontów oraz dozoru, ponoszone w trakcie przerwy w użytkowaniu środka trwałego, stanowią koszty uzyskania przychodów. Należą one do kosztów pośrednio związanych z przychodami (dotyczą ogólnego funkcjonowania podmiotu gospodarczego), w związku z czym są potrącalne w dacie poniesienia.