Sprzedaż środka trwałego przed upływem roku

Rozpoczynając działalność gospodarczą we wrześniu 2015 r. kupiłem urządzenie, które zaliczyłem w swojej firmie do środków trwałych i amortyzowałem. Obecnie mam okazję je korzystnie sprzedać. Jak rozliczyć tę transakcję? Czy powinienem skorygować koszty o dotychczasową amortyzację, skoro okres jego używania nie przekroczył roku?

Przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok jest jednym z kryteriów określonych w art. 22a ust. 1 ustawy o pdof, których spełnienie pozwala zakwalifikować dany składnik majątku do środków trwałych. Nie zawsze jednak przewidywania podatnika znajdują odzwierciedlenie w rzeczywistości.

Określenie długości przewidywanego okresu wykorzystywania w działalności gospodarczej danego składnika majątku jest kryterium subiektywnym, pozostawionym przez ustawodawcę w gestii samego podatnika. Ustawa o pdof nie wskazuje bowiem kryteriów, jakimi powinien się on kierować zakładając długość okresu użytkowania. Są to jego własne, całkowicie indywidualne przewidywania.

Wystarczy zatem, że podatnik założy, jak zapewne było w sytuacji opisanej w pytaniu, że okres używania składnika majątku spełniającego pozostałe kryteria określone w art. 22a ust. 1 ustawy o pdof będzie dłuższy niż rok. Wówczas ma prawo obciążać koszty podatkowe odpisami amortyzacyjnymi dokonywanymi od jego wartości początkowej.

Skutki podatkowe sprzedaży środka trwałego ustala się w ten sam sposób niezależnie od tego, czy do sprzedaży dojdzie po kilku latach czy też po kilku miesiącach użytkowania. Zakładany okres wykorzystywania danego składnika nie jest tu wiążący. Dlatego wprowadzając go do środków trwałych podatnik może zakładać, że będzie użytkować go dłużej niż rok, rozpocząć jego amortyzację, a następnie po kilku miesiącach sprzedać. Żaden przepis ustawy o pdof nie zabrania zbycia środka trwałego przed upływem roku od wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, jak również nie nakazuje dokonania korekty dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych - pozostają one w kosztach uzyskania przychodów.

Niezamortyzowana wartość sprzedanego środka trwałego będzie natomiast podlegała rozliczeniu w kosztach podatkowych w momencie sprzedaży, na co wskazuje art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdof. Wynika z niego bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na nabycie środków trwałych i wydatków na ich ulepszenie, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o pdof, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych.