Stary samochód można amortyzować jak nowy

Cena nabycia podstawą określenia wartości początkowej

Samochód, którego nabycie jest udokumentowane dowodem zakupu (np. fakturą, umową kupna-sprzedaży), wprowadza się do ewidencji środków trwałych w cenie nabycia, nawet jeżeli zakup miał miejsce dawno i cena nabycia nie odzwierciedla aktualnej wartości rynkowej tego środka trwałego. Cena nabycia to kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 22g ust. 3 updof).

Mając na względzie powołany przepis, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2010 r., nr IPPB1/415-843/09-4/KS zgodził się z podatnikiem, że dla samochodu osobowego kupionego w 2004 r., a teraz wprowadzanego do ewidencji środków trwałych, może ustalić wartość początkową w kwocie brutto (podatnikowi nie przysługiwało odliczenie VAT) określonej na fakturze zakupu.

Zauważmy, że wartość samochodu, który rocznikowo ma minimum sześć lat, z pewnością odbiega od jego wartości rynkowej. Dlatego wprowadzając do ewidencji środków trwałych kilkuletni samochód w cenie nabycia, podatnik będzie miał wymierne korzyści finansowe.

Dopiero, gdy nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego nabytego przez podatnika przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n updof, wartość początkową tego środka przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia jego zużycia (art. 22g ust. 8 updof).

Można skorygować wartość początkową i odpisy amortyzacyjne

Nie zawsze organy podatkowe uważały, że w przypadku pojazdu zakupionego kilka lat wcześniej przed wprowadzeniem go do majątku firmy, za wartość początkową przyjmuje się cenę jego nabycia, a dopiero gdy nie jest to możliwe - wartość rynkową z grudnia roku poprzedniego (por. postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach z 17 października 2005 r., nr PDII/415-40/05). Wśród ekspertów z prawa podatkowego również w tej kwestii nie było jednomyślności. Dlatego w latach poprzednich wielu podatników ustalało wartość początkową samochodu osobowego, używanego wcześniej na potrzeby osobiste w wartości rynkowej, która jest niższa od ceny nabycia. Mogą oni teraz dokonać korekty nieprawidłowo ustalonej wartości początkowej. Korekta wartości początkowej powoduje zaś konieczność zmiany dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Taką możliwość potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2009 r., nr IPPB1/415-617/09-2/ES. W stanie faktycznym podatnik nabył w 2002 r. nowy samochód osobowy za 52.900,01 zł (kwota brutto). Nie prowadził wówczas działalności gospodarczej i zakupione auto używał do celów prywatnych. W 2007 r. rozpoczął działalność gospodarczą i przedmiotowy pojazd wprowadził do ewidencji środków trwałych. Ustalił wartość początkową w wysokości rynkowej (24.000 zł), która jest niższa od ceny nabycia. Organ podatkowy uznał, że samochód osobowy nabyty został za określoną na fakturze cenę. W tym przypadku nie występuje sytuacja, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe. Zatem wartość początkowa tego środka trwałego powinna być ustalona na podstawie ceny nabycia, a nie ceny rynkowej. W związku z tym Wnioskodawca powinien dokonać podwyższenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od dnia przyjęcia środka trwałego do używania i zwiększyć odpowiednio wartość dokonanych już odpisów amortyzacyjnych za ten okres.