Samochód osobowy z homologacją dla pojazdu ciężarowego a możliwość jednorazowej amortyzacji

Jestem małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakupiłem samochód, który będę wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej. Pojazd ten ma ładowność powyżej 500 kg, ale mniejszą niż 3.500 kg. Przeznaczony jest do przewozu nie więcej niż 9 osób. Za drugim rzędem siedzeń ma zamontowaną kratkę i posiada homologację samochodu ciężarowego. Czy pojazd ten mogę jednorazowo zamortyzować?

Dysponowanie odpisem ze świadectwa homologacji, w którym przedmiotowy pojazd jest określony jako samochód ciężarowy, jest niewystarczające, by dla potrzeb jednorazowej amortyzacji uznać ten samochód za samochód inny niż osobowy. W konsekwencji w opisanym stanie faktycznym nie jest możliwe dokonanie jednorazowej amortyzacji przedmiotowego pojazdu, gdyż przywilej ten nie dotyczy samochodów osobowych, co wynika z art. 22k ust. 7 updof.

Definicja samochodu osobowego dla potrzeb jednorazowej amortyzacji

Niezależnie od tego czy samochód posiada homologację dla samochodu ciężarowego, czy jej nie posiada, kwalifikując pojazd do celów jednorazowej amortyzacji, trzeba kierować się definicją samochodu osobowego określoną w art. 5a pkt 19 updof. Zgodnie z nią, samochód osobowy to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób (w limicie 9 osób trzeba uwzględnić kierowcę).

Mimo spełniania wymogów objętych definicją, za samochód osobowy nie jest uważany pojazd samochodowy, który:

a) ma jeden rząd siedzeń, oddzielonych od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i klasyfikowany jest na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,

b) ma więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; do obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim trzeba przyjąć, że długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzonej w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

c) ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,

d) posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

e) jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).

Pomimo homologacji niezbędna jest wizyta w okręgowej stacji kontroli pojazdów

Przedmiotowy pojazd spełnia definicję samochodu osobowego określoną w art. 5a pkt 19 updof, gdyż jest przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób, posiada dwa rzędy siedzeń i jego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony.

Jednocześnie siedzenia w tym pojeździe oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą (kratką). Aby w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać ten pojazd za samochód inny niż osobowy, musi on spełniać wszystkie warunki określone w powołanym art. 5a pkt 19 lit. b) updof. A w szczególności długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, powinna przekraczać 50% długości pojazdu. Przy czym do obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim trzeba przyjąć, że długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzonej w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków.

Taki pomiar musi być wykonany przez okręgową stację kontroli pojazdów. A fakt spełnienia wszystkich wymagań określonych w powołanym art. 5a pkt 19 lit. b) updof, powinien być potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez tę stację i odnotowany w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Należy pamiętać, by kopię zaświadczenia dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Bez przeprowadzenia takiego badania kontrolnego i dopełnienia wymienionych formalności samochód w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest traktowany jako samochód osobowy, a samochody osobowe nie podlegają jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 updof.

Badania technicznego nie trzeba wykonywać jedynie w przypadku samochodów specjalnych, o których mowa w art. 5a pkt 19 lit. e) updof. Z przekazanych informacji wynika jednak, że ta uwaga nie dotyczy wspomnianego pojazdu.