Nowa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązująca z Królestwem Arabii Saudyjskiej

W Dz. U. z 11 maja 2012 r. pod poz. 502 opublikowano konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji. Konwencja weszła w życie z dniem 1 czerwca 2012 r.

Przepisy konwencji będą miały zastosowanie w odniesieniu do:

podatków potrącanych u źródła, do kwot dochodu wypłaconego począwszy od 1 stycznia 2013 r.,
pozostałych podatków, do podatków należnych za lata podatkowe, rozpoczynające się w dniu 1 stycznia 2013 r. lub po tym dniu.

Konwencja ma zastosowanie do podatków od dochodu, włączając w to podatki od zysków z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego, jak również podatki od wzrostu wartości majątku. W przypadku Polski konwencja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych. W przypadku Arabii Saudyjskiej umową objęto podatek zakat (podatek na rzecz wspólnoty religijnej) oraz podatek dochodowy włącznie z podatkiem od działalności inwestycyjnej w gaz ziemny. Konwencję stosuje się do osób fizycznych i osób prawnych mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, w Królestwie Arabii Saudyjskiej lub w obu umawiających się państwach.

Metody unikania podwójnego opodatkowania

Konwencja określa dla rezydentów obu umawiających się państw dwie metody unikania podwójnego opodatkowania.

Metoda odliczenia proporcjonalnego znajdzie zastosowanie do dochodu osiąganego przez rezydenta jednego z umawiających się państw w drugim umawiającym się państwie, gdy dochód ten - zgodnie z postanowieniami konwencji - może być opodatkowany w drugim państwie. W takim przypadku państwo, w którym podatnik ma rezydencję, zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim umawiającym się państwie. Odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód, który może być opodatkowany w drugim umawiającym się państwie.

Natomiast metoda wyłączenia z progresją będzie stosowana do dochodu osiągniętego za granicą, który jest zwolniony od podatku w kraju rezydencji podatkowej. Dochód ten będzie uwzględniany przy obliczaniu stawki podatkowej, według której podatnik będzie zobowiązany rozliczyć podatek od pozostałych swoich dochodów.

Dochody kapitałowe - dywidendy, dochody z wierzytelności, należności licencyjne

Standardowo stosowany w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania termin "odsetki" w omawianej konwencji zastąpiono określeniem "dochód z wierzytelności".

W odniesieniu do dochodów kapitałowych, tj. z dywidend, dochodu z wierzytelności, należności licencyjnych przyjęto zasadę, że podlegają one opodatkowaniu zarówno w państwie, w którym znajduje się źródło tych dochodów, jak i w państwie, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę ich odbiorca. Jednak wysokość podatku, który można pobrać w państwie źródła, jest ograniczona.

Zwróć uwagę!

Stawki podatku od dochodów kapitałowych zostały określone w wysokości:

5% kwoty dywidendy brutto (wyjątkowe regulacje dotyczą m.in. spółek),
5% kwoty brutto dochodów z wierzytelności (wyłączone od opodatkowania są dochody z wierzytelności wypłacane przez państwo, otrzymywane przez rząd umawiającego się państwa oraz wypłacane na rzecz banku centralnego),
10% kwoty należności licencyjnych brutto.

Definicja zakładu

Konwencja określa, że "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, każde miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Są to standardowo przyjmowane w umowach elementy definiujące zakład. Natomiast na uwagę zasługuje postanowienie, które stanowi, że określenie "zakład" obejmuje także:

plac budowy, prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne, lub czynności nadzorcze związane z wymienionymi wyżej, jednakże tylko wówczas, gdy trwają one dłużej niż sześć miesięcy (Modelowa Konwencja OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku i większość umów wskazuje okres dwunastu miesięcy),
świadczenie usług przez przedsiębiorstwo, włącznie z usługami doradczymi, poprzez pracowników lub inny personel zatrudniony przez przedsiębiorstwo do tego celu, jednakże tylko wówczas, gdy takie czynności (związane z tym samym lub powiązanym projektem) w umawiającym się państwie trwają łącznie dłużej niż sześć miesięcy w każdym dwunastomiesięcznym okresie (Modelowa Konwencja OECD nie przewiduje takiej regulacji).

Zyski przedsiębiorstw

Konwencja przewiduje możliwość opodatkowania zysków osiąganych przez zakład prowadzony przez przedsiębiorstwo jednego z umawiających się państw na terytorium drugiego państwa, przez to drugie państwo, ale tylko w takiej mierze, w jakiej zyski mogą być przypisane temu zakładowi.

Zwróć uwagę!

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz działalności gospodarczej tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.

Natomiast nie dopuszcza się takich odliczeń w stosunku do kwot wypłaconych (inaczej niż w celu zwrotu rzeczywistych wydatków) przez zakład na rzecz centrali przedsiębiorstwa lub jakiegokolwiek z jego innych biur w formie należności licencyjnych, opłat lub innych podobnych płatności w zamian za użytkowanie patentów lub innych praw albo w formie prowizji za wykonanie specjalnych usług lub za zarządzanie, albo - z wyłączeniem instytucji bankowych - z tytułu odsetek od pieniędzy pożyczonych zakładowi. Podobnie nie będą brane pod uwagę przy ustalaniu zysków zakładu kwoty, którymi (inaczej niż w celu zwrotu rzeczywistych wydatków) zakład obciąża centralę przedsiębiorstwa lub którekolwiek z jego innych biur w formie należności licencyjnych, opłat lub innych podobnych płatności w zamian za użytkowanie patentów lub innych praw albo w formie prowizji za wykonywanie specjalnych usług lub za zarządzanie, albo - z wyłączeniem instytucji bankowych - z tytułu odsetek od pieniędzy pożyczonych zarządowi przedsiębiorstwa lub jakiemukolwiek z jego biur.

Opodatkowanie dochodów z pracy

Dochody z pracy najemnej, co do zasady, podlegają opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania. Jeżeli jednak praca wykonywana jest za granicą, wówczas dochody uzyskiwane z tego tytułu, mogą być opodatkowane w państwie, w którym praca jest wykonywana.

Wyjątek obejmuje wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim umawiającym się państwie. Wynagrodzenie to będzie opodatkowane tylko w państwie rezydencji tej osoby, jeżeli są spełnione trzy warunki:

1) odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym,

2) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim państwie,

3) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie.

Wymiana informacji

Konwencja przewiduje pełną klauzulę wymiany informacji opartą na art. 26 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Klauzula ta umożliwia uzyskanie informacji niezbędnych do weryfikacji prawidłowości deklarowanej podstawy opodatkowania w stosunkach polsko-saudyjskich, również w przypadku gdy informacje te są chronione tajemnicą bankową.

Inne istotne regulacje

Polsko-saudyjska konwencja przewiduje możliwość opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego (osiągniętego z bezpośredniego używania, dzierżawy lub innych form korzystania), w tym także majątku przedsiębiorstwa, również przez państwo miejsca położenia nieruchomości. Podobnie dochód z tytułu przeniesienia własności może być opodatkowany w państwie, w którym nieruchomość jest położona.

Konwencja zawiera przepis umożliwiający dokonanie tzw. korekty wtórnej w przypadku zakwestionowania przez jedno z umawiających się państw stosowanych cen transakcyjnych między przedsiębiorstwami powiązanymi.

W opracowaniu wskazaliśmy te regulacje, które z praktycznego punktu widzenia uznaliśmy za najważniejsze.