Czy przy zakupie programu komputerowego na własny użytek powstaje obowiązek odprowadzenia podatku u źródła?

Spółka z o.o. nabyła od spółki dominującej z Japonii licencję na program komputerowy do obsługi operacji finansowych i księgowych. Spółka będzie wykorzystywać program komputerowy na własny użytek. Czy w takim przypadku jest obowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła?

Spółka, co do zasady, nie będzie obowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od wypłaconej kontrahentowi zagranicznemu należności.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 updop (czyli podatników niemających na terytorium RP siedziby lub zarządu) przychodów m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych - ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

O tym, że kwestie podatku u źródła od płatności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego (licencji) są niejednolicie wyjaśniane przez organy podatkowe, pisaliśmy w Przeglądzie Podatku Dochodowego nr 20 z 2015 r., w artykule pt. "Program komputerowy na własny użytek - podatek u źródła". Rozbieżności dotyczą kwestii czy należności z tytułu udzielania licencji na korzystanie z programu komputerowego na własne potrzeby są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Przypominamy, że z jednych interpretacji indywidualnych wynika, że należności z tytułu udzielania licencji na korzystanie z programu komputerowego na własne potrzeby są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, ale na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania takie opłaty nie są kwalifikowane do należności licencyjnych. Takie stanowisko zajął np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2014 r., nr IPPB5/423-592/14-2/PS. Organ ten uznał, że należności wypłacane za prawo do użytkowania programu komputerowego na własne potrzeby należy kwalifikować na gruncie danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do tzw. zysków przedsiębiorstwa. Generalnie zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Należy jednak pamiętać, że płatnik może zastosować przepisy umowy, jeżeli dysponuje certyfikatem rezydencji kontrahenta.

Jako przykład odmiennego rozstrzygnięcia polegającego na nieobejmowaniu zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 updop opłat ponoszonych za korzystanie z programu komputerowego na własne potrzeby można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 listopada 2015 r., nr ILPB4/4510-1-419/15-2/ŁM. Organ ten stwierdził w niej: "Zaliczenie należności, wypłacanych przez Wnioskodawcę, do odpowiedniej kategorii przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (...) zależy od istoty praw, jakie Wnioskodawca nabywa w ramach umowy przewidującej prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego.

(...) Wnioskodawca nabywa od firmy niemieckiej licencję do programu będącą licencją niewyłączną i nieprzekazywalną. Spółka jako użytkownik nie posiada prawa własności, czyli prawa do udzielania licencji.

Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz firmy z siedzibą w Niemczech nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca nie ma więc obowiązku potrącenia od nich podatku u źródła".

W sytuacji korzystania z programu komputerowego na własne potrzeby, minimalizację ryzyka związanego z rozbieżnościami w stanowiskach organów podatkowych może przynieść uzyskanie certyfikatu rezydencji kontrahenta. Podmiot wypłacający należność z tego tytułu nie będzie miał obowiązku poboru podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Będzie jednak musiał sporządzić i przekazać informację IFT-2/IFT-2R.

W przypadku braku certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta, niepobranie podatku byłoby możliwe, gdyby przyjąć, że przedmiotowe należności nie są objęte zakresem obowiązywania art. 21 ust. 1 pkt 1 updop. Wówczas nie byłoby potrzeby uzyskania certyfikatu rezydencji i sporządzania informacji IFT-2/IFT-2R. Jednak w takim przypadku z uwagi na rozbieżności interpretacyjne, dla uzyskania bezpieczeństwa podatkowego w zakresie ewentualnego braku poboru podatku, warto wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej we własnej sprawie.