Amortyzacja samochodu użytkowanego krócej niż rok

Kupiony samochód wprowadziłem do ewidencji środków trwałych, gdyż zamierzałem go używać na potrzeby działalności gospodarczej dłużej niż rok. Sprzedałem go jednak przed upływem roku. Czy w związku z tym muszę skorygować koszty uzyskania przychodów o dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne? Czy dochód ze sprzedaży tego samochodu należy ustalić na innych zasadach niż pozostałych środków trwałych?

Aby samochód mógł być uznany za środek trwały podlegający amortyzacji, musi spełniać warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o pdof, tzn. musi on:

stanowić własność lub współwłasność podatnika,
być nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Ponadto konieczne jest, aby:

był wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu,
przewidywany okres jego używania był dłuższy niż rok.

Z powyższego wynika, że jednym z warunków dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składnika majątku jest to, aby przewidywany okres jego używania był dłuższy niż rok. Okres ten określa podatnik we własnym zakresie. Warunek ten należy uznać za spełniony, jeżeli w chwili wprowadzania składnika majątku do ewidencji środków trwałych istniały w ocenie podatnika przesłanki pozwalające stwierdzić, że okres ten zostanie zachowany. Fakt, że w późniejszym czasie (na skutek nowych okoliczności) założenie o okresie jego używania okazało się błędne, nie ma znaczenia. Dlatego w sytuacji, gdy podatnik decyduje się sprzedać środek trwały przed upływem roku od przyjęcia go do używania, nie musi korygować kosztów uzyskania przychodów o dokonane od niego odpisy amortyzacyjne. Należy bowiem uznać, że w okresie ich uwzględniania spełnione były warunki do uznania składnika majątku za środek trwały podlegający amortyzacji.

Ustalenia dochodu ze sprzedaży środka trwałego dokonuje się na zasadach określonych w art. 24 ust. 2 ustawy o pdof. Przepis ten ma zastosowanie w razie sprzedaży środka trwałego, bez względu na okres jego wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej. Oznacza to, że dochód ze sprzedaży środka trwałego (tu: samochodu), używanego na potrzeby działalności gospodarczej krócej niż rok, ustala się na zasadach ogólnych dotyczących innych środków trwałych.

Zatem przychód ze sprzedaży środka trwałego będzie przychodem z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o pdof). Natomiast kosztem jego uzyskania będzie różnica między wartością początkową tego składnika majątku a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych, na którą składają się odpisy amortyzacyjne: