Samochód zastępczy w działalności gospodarczej

Samochód osobowy wykorzystywany w działalności gospodarczej (wprowadzony do ewidencji środków trwałych) nabyłem w salonie samochodowym. Umowa jego kupna przewiduje, że na czas oddania auta do naprawy w serwisie zostanie mi nieodpłatnie udostępnione auto zastępcze. Obecnie korzystam z tej opcji. Czy w tej sytuacji powstanie u mnie przychód z działalności gospodarczej? Czy wydatek poniesiony na zakup paliwa do samochodu zastępczego mogę zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności?

Z tytułu korzystania z samochodu zastępczego udostępnianego w ramach umowy sprzedaży nie powstaje przychód.

Wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń stanowi przychód z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o pdof). Niemniej jednak fakt niedokonania zapłaty w pieniądzu za udostępniony samochód zastępczy nie przesądza, że mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem. Do nieodpłatnych zalicza się bowiem umowy o charakterze jednostronnie zobowiązującym.

Tymczasem w opisywanym przypadku umowa kupna samochodu jest umową dwustronnie zobowiązującą. W oparciu o zamieszczone w niej zapisy podatnik decyduje się na zakup samochodu u określonego dealera, ten zaś zobowiązuje się udostępnić samochód zastępczy na czas jego serwisowania czy naprawy. Zatem udostępnienie tego samochodu jest realizacją zobowiązań wynikających z zawartej umowy kupna. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że podatnik uzyskuje bezpłatne świadczenie. Oznacza to, że u korzystającego z samochodu zastępczego nie powstaje przychód z działalności gospodarczej.

Jeżeli zaś chodzi o wydatki na zakup paliwa do samochodu zastępczego, to można je zaliczyć do kosztów podatkowych, pod warunkiem, że dla tego pojazdu będzie prowadzona ewidencja przebiegu. Są one kosztem do wysokości kwoty wynikającej z tej ewidencji.

W sytuacji gdy samochód zastępczy wykorzystywany jest w prowadzonej działalności, to nakłady związane z jego używaniem na potrzeby tej działalności stanowią dla celów podatkowych koszty uzyskania przychodów. Kosztem są faktycznie poniesione i udokumentowane wydatki. Przy czym gdy jest to samochód osobowy, to wydatki z tytułu jego używania (np. zakup paliwa) należy rozliczać na analogicznych zasadach jak wydatki na użytkowanie samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych. Oznacza to, że ma do nich zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdof. W jego myśl, do kosztów można zaliczyć poniesione wydatki jedynie do wysokości kwoty wynikającej z pomnożenia ilości kilometrów przejechanych na potrzeby wykonywanej działalności i obowiązującej stawki za 1 km przebiegu pojazdu. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W razie jej braku wydatki poniesione z tytułu używania samochodu nie są kosztami podatkowymi. Tak wynika z art. 23 ust. 5 ustawy o pdof.