Opodatkowanie dywidend wypłacanych nierezydentom w 2023 r.

Co do zasady, polska spółka dokonując wypłaty dywidendy na rzecz nierezydenta (podatnika), powinna potrącić z wypłacanej kwoty podatek dochodowy, należny w Polsce. Wynika to z tego, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych w naszym kraju. Jest to tzw. ograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 2a updof). 

Obowiązki płatnika związane z opodatkowaniem dywidendy zostały przez ustawodawcę nałożone na spółkę dokonującą jej wypłaty. Od kwoty dywidendy wypłacanej podatnikowi spółka ma obowiązek pobrać 19% zryczałtowany podatek dochodowy (art. 30a ust. 1 pkt 4 updof). Podatek ten pobiera się od kwoty dywidendy bez pomniejszania jej o koszty uzyskania przychodów (art. 30a ust. 6 updof). Przy czym art. 30a ust. 1 pkt 4 updof stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (o zasadach opodatkowania dywidend w państwie źródła w świetle umów o unikaniu podwójnego opodatkowania piszemy w pkt 1.3 niniejszego artykułu).

Zastosowanie przez płatnika stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30a ust. 2 updof). Jeśli natomiast odbiorca dywidendy nie przedstawi certyfikatu rezydencji, czyli zaświadczenia o miejscu zamieszkania wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania, to podmiot ją wypłacający ma obowiązek pobrania 19% podatku u źródła.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż krajowa, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Oceniając dochowanie należytej staranności, uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązanie w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 updof płatnika z podatnikiem (art. 41 ust. 4aa updof).

Płatnik oprócz poboru podatku zobowiązany jest do:

• przekazania pobranych kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby spółki wypłacającej dywidendę bądź jej miejsca prowadzenia działalności, gdy spółka nie posiada siedziby - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek został pobrany,
• przesłania określonemu wcześniej urzędowi skarbowemu deklaracji na formularzu PIT-8AR - w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, a w razie zaprzestania przez spółkę prowadzenia działalności przed tym terminem - do dnia zaprzestania tej działalności,
• przesłania wspólnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji na druku IFT-1R; ma na to czas do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, a w razie zaprzestania przez spółkę prowadzenia działalności przed upływem tego terminu - do dnia zaprzestania działalności.

Poza tym, na pisemny wniosek wspólnika, płatnik w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku obowiązany jest sporządzić i przesłać wspólnikowi i urzędowi skarbowemu imienną informację IFT-1. Przy czym sporządzenie informacji IFT-1 na wniosek wspólnika nie zwalnia go z obowiązku sporządzenia informacji IFT-1R.

W informacji IFT-1/IFT-1R wykazywane są zarówno przychody, od których został pobrany podatek u źródła, jak również przychody, od których nie został pobrany ten podatek ze względu na postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub postanowienia ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników - nierezydentów, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Stosownie do art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, uważa się przychody wymienione m.in. w art. 22 ust. 1 updop, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 updop.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 updop, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 updop przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Zwolnienie dywidendy od podatku

Spółka wypłacająca dywidendę nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła, o ile są spełnione ustawowe warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia.

Jeśli suma wypłat dokonywanych przez polski podmiot (płatnika) na rzecz nierezydenta (podatnika) nie przekracza w obowiązującym u płatnika roku podatkowym 2.000.000 zł, wówczas płatnik może (już w momencie dokonania wypłaty) nie pobierać podatku, zastosować zwolnienie bądź obniżoną stawkę podatku. Jednak w takim przypadku płatnik, przy zachowaniu należytej staranności, weryfikuje warunki niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia albo stawki podatku innej niż stawka "podstawowa", która wynika z ustawy. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 updop płatnika z podatnikiem (art. 26 ust. 1 updop).

Płatnik nie pobiera podatku od wypłacanej dywidendy, jeżeli zachodzą łącznie okoliczności do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 22 ust. 4 updop, tj.:

• wypłacającym dywidendę jest spółka mająca siedzibę lub zarząd w Polsce,
• uzyskującym dywidendę jest spółka podlegająca w Polsce lub w innym państwie UE, EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
• spółka uzyskująca dywidendę, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% (w przypadku spółki szwajcarskiej - nie mniej niż 25%) udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendę,
• spółka uzyskująca dywidendę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Warunkiem zastosowania zwolnienia jest nieprzerwany, dwuletni okres posiadania przez spółkę uzyskującą dywidendę wymaganej wysokości udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej. Zachowanie wymaganego okresu posiadania udziałów będzie również spełnione, jeśli okres ten upłynie po dniu uzyskania dywidendy. Tak wynika z art. 22 ust. 4a i 4b updop.

Prawo do zwolnienia przysługuje, jeżeli posiadanie wymaganej wysokości udziałów (akcji) wynika z tytułu własności lub innego tytułu, pod warunkiem że przychody korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione (art. 22 ust. 4d updop).

Przepisy art. 22 ust. 4-4d updop stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy o CIT, przy czym w przypadku Konfederacji Szwajcarskiej przepisy art. 22 ust. 4-4d updop mają zastosowanie, jeżeli zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 22 ust. 4c pkt 2 updop (art. 22 ust. 6 updop).

Stosownie do art. 22c ust. 1 updop, m.in. przepisów art. 22 ust. 4 updop nie stosuje się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:

• sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów,
• głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny.

W myśl art. 22c ust. 2 updop, sposób działania nie jest sztuczny, jeżeli na podstawie istniejących okoliczności należy przyjąć, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami zastosowałby ten sposób działania w dominującej mierze z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.

W przypadku gdy wypłata należności, o których mowa w art. 22 ust. 1 updop dokonywana jest na rzecz spółki podlegającej opodatkowaniu w innym niż Polska państwie członkowskim UE lub innym państwie należącym do EOG, płatnik zastosuje zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 updop, pod warunkiem, że:

• spółka otrzymująca należność udokumentuje swoje miejsce siedziby dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji lub istnienie zagranicznego zakładu - zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony (art. 26 ust. 1c updop),
• spółka lub jej zagraniczny zakład, na rzecz których wypłacane są należności, przedłoży pisemne oświadczenie, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 22 ust. 4 pkt 4 updop (art. 26 ust. 1f updop),
• łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 updop wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekracza kwoty 2.000.000 zł (art. 26 ust. 1c i 1f updop).

Brak tych dokumentów oznaczać będzie, że spółka wypłacająca dywidendę powinna pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19% albo, jeśli otrzyma od spółki zagranicznej tylko certyfikat rezydencji, zastosować stawkę podatku określoną we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, co wynika z art. 26 ust. 1 updop.

Ponadto dla zastosowania zwolnienia od podatku wymagane jest, aby istniała podstawa prawna wynikająca z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany (art. 22b updop).

Jeżeli nie jest możliwe skorzystanie ze wspomnianego wcześniej zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 22 ust. 4 updop, należy sprawdzić możliwość zastosowania stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (zasady opodatkowania dywidendy w świetle umów o unikaniu podwójnego opodatkowania są opisane w pkt 1.3 niniejszego artykułu).

Obowiązki płatnika

Polska spółka dokonująca wypłaty dywidendy, jako płatnik, powinna:

• podatek pobrany od dywidendy odprowadzić na rachunek urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpił pobór podatku,
• przesłać wymienionemu wcześniej urzędowi skarbowemu deklarację na formularzu CIT-10Z - do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku (nie przesyła tej deklaracji, jeśli nie pobrała podatku od wypłacanej dywidendy),
• przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informację na formularzu IFT-2R - do końca trzeciego miesiąca następującego po roku podatkowym, a w razie zaprzestania działalności przed upływem tego terminu - do dnia zaprzestania działalności,
• na żądanie podatnika przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informację na formularzu IFT-2 - w terminie 14 dni od złożenia wniosku (wystawienie informacji IFT-2 nie zwalnia płatnika z obowiązku sporządzenia informacji IFT-2R).

Płatnicy podatku od dywidendy w niektórych przypadkach mogą zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową. Warunkiem jest uzyskanie od podatnika certyfikatu rezydencji, wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania/siedziby podatnika. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż krajowa, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Oceniając dochowanie należytej staranności, uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązanie w rozumieniu odpowiednio art. 23m ust. 1 pkt 5 updof i art. 11a ust. 1 pkt 5 updop płatnika z podatnikiem (art. 41 ust. 4aa updof i art. 26 ust. 1 updop).

W umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjęta jest zasada, że dywidendy podlegają opodatkowaniu zarówno w państwie, w którym znajduje się siedziba spółki, która wypłaca dywidendę, jak i w państwie, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę odbiorca dywidendy. Jednak wysokość podatku, który można pobrać w państwie źródła, jest ograniczona do określonej procentowo kwoty.

W poszczególnych umowach mogą być przyjęte inne stawki podatku, a także zastrzeżone inne progi udziału uprawniające do zastosowania niższej stawki podatku. Przykładowo, w umowie z RFN (Dz. U. z 2005 r. nr 12, poz. 90) przyjęte są następujące stawki:

• 5% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 10%,
• 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

W konwencji z Portugalią (Dz. U. z 1998 r. nr 48, poz. 304 ze zm.) przyjęte są następujące stawki:

• 10% kwoty dywidend brutto, jeżeli właścicielem dywidend jest spółka, która przez nieprzerwany okres dwóch lat przed uzyskaniem dywidend posiada co najmniej 25% udziału w kapitale akcyjnym spółki wypłacającej dywidendy,
• 15% kwoty dywidend brutto w pozostałych przypadkach.

Z kolei w konwencji z Danią (Dz. U. z 2003 r. nr 43, poz. 368 ze zm.) przyjęte są następujące stawki:

• 0% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%, a udział ten znajduje się w posiadaniu tej osoby przez nieprzerwany okres nie krótszy niż jeden rok i w tym okresie dywidendy zostały zadeklarowane,
• 5% kwoty dywidend brutto, jeśli osobą uprawnioną jest fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja prowadząca działalność w zakresie systemów emerytalnych, w których mogą uczestniczyć osoby fizyczne w celu zapewnienia sobie świadczeń emerytalnych, jeżeli taki fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja jest utworzona, uznana dla celów podatkowych i kontrolowana zgodnie z ustawodawstwem drugiego państwa,
• 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wyłączają zastosowanie obniżonej stawki podatku u źródła, jeżeli odbiorcą dywidendy nie jest osoba uprawniona do dywidendy.

Z reguły gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje zróżnicowane opodatkowanie, które będzie zależało od wielkości udziałów w kapitale spółki wypłacającej dywidendę, niższa stawka może być stosowana wyłącznie do spółek, które nie są spółkami osobowymi.

Zasady opodatkowania dywidend ulegają modyfikacji, jeżeli udziałowiec posiada zakład w państwie siedziby spółki zależnej. Na przykład, na podstawie art. 10 ust. 4 polsko-duńskiej konwencji, jeżeli osoba uprawniona do dywidend, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie, wykonuje w drugim umawiającym się państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu, wówczas nie mają zastosowania regulacje dotyczące opodatkowania dywidend. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 konwencji, dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstw.

Przy poborze podatku u źródła obowiązuje tzw. mechanizm pay & refund. Jego istota sprowadza się do konieczności poboru podatku u źródła według stawki podstawowej, a następnie wnioskowania do urzędu skarbowego o zwrot podatku (na zasadach określonych w art. 44f updof i art. 28b updop).

Mechanizm ten dotyczy wypłat należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a updof oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 updop, w tym z tytułu dywidend, w przypadku gdy kwota należności na rzecz tego samego podatnika przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł. Przy czym stosowanie go jest ograniczone do należności wypłacanych na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu odpowiednio art. 23m ust. 1 pkt 4 updof i art. 11a ust. 1 pkt 4 updop.

Po przekroczeniu 2.000.000 zł wypłat rocznie w odniesieniu do sumy wszystkich płatności na rzecz jednego kontrahenta (powiązanego z polskim podmiotem) w danym roku polski podmiot wypłacający te należności jest generalnie zobowiązany, jako płatnik, pobrać od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł podatek u źródła według krajowej stawki podatku (19% od dywidend) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 41 ust. 12 updof i art. 26 ust. 2e updop).

Regulacje art. 41 ust. 12 updof i art. 26 ust. 2e updop stosuje się odpowiednio do należności, które bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zostały zakwalifikowane jako należności wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 1 lub art. 30a ust. 1 pkt 1-5a updof i art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 updop (art. 41 ust. 12c updof i art. 26 ust. 2ec updop).

Ustawodawca daje jednak możliwość niestosowania wymienionego mechanizmu i niepobierania podatku - pod warunkiem dokonania określonych w ustawie czynności.

Oświadczenie płatnika

Płatnik po przekroczeniu kwoty 2.000.000 zł wypłat w roku podatkowym w stosunku do jednego podatnika może stosować preferencyjne zasady poboru podatku lub nie pobrać podatku, na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy o podatku dochodowym, jeśli złoży oświadczenie potwierdzające zasadność stosowania preferencji.

Art. 41 ust. 15 updof i art. 26 ust. 7a updop stanowią, że przepisu odpowiednio art. 41 ust. 12 updof i art. 26 ust. 2e updop nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, iż:

1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,

2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w art. 41 ust. 4aa updof i art. 26 ust. 1 updop, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie art. 41 ust. 17 updof, oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 15 updof, płatnik jest obowiązany złożyć do organu podatkowego właściwego w sprawach zwrotu podatku, nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty granicznej 2.000.000 zł, o której mowa w art. 41 ust. 12 updof. Przy czym wykonanie tego obowiązku po dokonaniu wypłaty (świadczenia) lub postawieniu do dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych nie zwalnia płatnika z obowiązku dochowania należytej staranności przed ich dokonaniem lub postawieniem do dyspozycji.

Analogiczne regulacje znajdują się w art. 26 ust. 7c updop.

Oświadczenia są składane w formie elektronicznej, na formularzach: WH-OSP - płatnik PIT, WH-OSC - płatnik CIT.

Opinia o stosowaniu preferencji

Na wniosek podatnika lub płatnika właściwy organ podatkowy wyda opinię o stosowaniu preferencji (art. 41d updof i art. 26b updop). Posiadanie takiej opinii zwalnia płatnika z konieczności poboru podatku u źródła z tytułu należności, których kwota przekracza 2.000.000 zł.

Wniosek o stosowaniu preferencji podlega opłacie w wysokości 2.000 zł. Trzeba ją wpłacić na rachunek organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Opinię o stosowaniu preferencji organ podatkowy wydaje bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wpływu wniosku do organu podatkowego. Może też odmówić wydania opinii w przypadkach, o których mowa w art. 41d ust. 3 updof i art. 26b ust. 3 updop. Na odmowę wydania opinii o stosowaniu preferencji przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Co do zasady, opinia jest ważna przez 36 miesięcy od dnia jej wydania. Jednak w przypadku istotnej zmiany okoliczności faktycznych mających wpływ na spełnienie warunków zastosowania zwolnienia, termin ten może ulec skróceniu.

Wniosek o wydanie opinii o stosowaniu preferencji składa się w formie elektronicznej, na formularzu: WH-WAP - płatnik PIT, WH-WAZ - podatnik PIT, WH-WOP - płatnik CIT, WH-WOZ - podatnik CIT.

Zwrot podatku

Płatnik albo podatnik - w zależności od tego, który z nich poniósł ekonomiczny ciężar zapłaty podatku - może złożyć wniosek o zwrot podatku.

Stosownie do art. 44f ust. 1 updof i art. 28b ust. 1 updop, organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany odpowiednio zgodnie z art. 41 ust. 12 updof i art. 26 ust. 2e updop. Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Do wniosku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności, o której mowa w art. 44f ust. 4 updof i art. 28b ust. 4 updop.

W sprawie zwrotu podatku organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa kwotę zwrotu, chyba że wniosek o zwrot podatku nie budzi wątpliwości, organ podatkowy dokonuje zwrotu kwoty wskazanej we wniosku bez wydania decyzji.

Zwrot podatku następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 6 miesięcy od dnia wpływu wniosku o zwrot podatku.

Wniosek o zwrot podatku składa się w formie elektronicznej, na formularzu: WH-WPP - płatnik PIT, WH-WPZ - podatnik PIT, WH-WCP - płatnik CIT, WH-WCZ - podatnik CIT.