Zmiana przepisów CIT i PIT dotyczących zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji

W Dzienniku Ustaw z 2 lipca 2015 r., pod. poz. 933, opublikowano ustawę z dnia 27 maja 2015 r. o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw.

Mocą tej ustawy znowelizowano m.in. art. 16 ust. 1 pkt 19b ustawy o PDOP i art. 23 ust. 1 pkt 16b ustawy o PDOF.

Obecnie na podstawie ww. przepisów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, z tym że kosztem uzyskania przychodów są poniesione opłaty, o których mowa w art. 12 ust. 2 i art. 14 tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o recyklingu pojazdów, wprowadzający pojazd, który nie zapewnia sieci, oraz podmiot niebędący przedsiębiorcą, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu pojazdu, są obowiązani do wniesienia opłaty w wysokości 500 zł od każdego pojazdu wprowadzonego na terytorium kraju. Natomiast na podstawie art. 14 ust. 1 ww. ustawy, podmiot obowiązany do zapewnienia ww. sieci, który nie spełnia tego obowiązku, jest obowiązany do naliczenia i wpłacenia opłaty za brak sieci. Powyższe opłaty mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W razie stwierdzenia, że wprowadzający pojazd nie dokonał wpłaty opłaty za brak sieci, albo dokonał wpłaty w wysokości niższej od należnej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska (GIOŚ) wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci. W przypadku niewykonania tej decyzji w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, GIOŚ ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę za brak sieci w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewpłaconej opłaty za brak sieci (na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy o recyklingu pojazdów). Ta dodatkowa opłata nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 19b ustawy o PDOP i art. 23 ust. 1 pkt 16b ustawy o PDOF, nie będzie się uważało za koszty uzyskania przychodów dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (podobnie jak obecnie), z tym że kosztem uzyskania przychodów będą poniesione opłaty, o których mowa w art. 14 ust. 1 oraz art. 28a ust. 1 tej ustawy, z wyłączeniem połowy opłaty ustalonej zgodnie z art. 28a ust. 4 tej ustawy.

Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wprowadzającej zmianę tego przepisu:

"(...) Zaproponowanie przepisu art. 28a ustawy o recyklingu pojazdów dotyczącego opłaty za nieosiągnięcie wymaganych poziomów odzysku i recyklingu wprowadziło konieczność dokonania zmian w ustawie (...) o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ustawie (...) o podatku dochodowym od osób prawnych, aby poniesione opłaty mogły stanowić koszt uzyskania przychodów. Nie stanowi kosztu uzyskania przychodu jedynie połowa kwoty opłaty naliczanej zgodnie z art. 28a ust. 4 ustawy o recyklingu pojazdów, a zatem opłaty zwiększonej ze względu na niewywiązywanie się z obowiązku uzyskania wymaganych poziomów odzysku i recyklingu w ciągu dwóch kolejnych lat (...)."

Mimo zmian, o których mowa w ww. uzasadnieniu, kosztem uzyskania przychodów nadal będzie opłata za brak sieci. Kosztem podatkowym nie będzie natomiast dodatkowa opłata za brak sieci w wysokości odpowiadającej 20% kwoty nieuiszczonej opłaty za brak sieci.

Omawiane zmiany w ustawach o podatku dochodowym wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.