Ulga mieszkaniowa w 2019 r.

Osoby fizyczne, które po 31 grudnia 2018 r. będą zbywały nieruchomości i określone prawa majątkowe poza działalnością gospodarczą, będą korzystały z tzw. ulgi mieszkaniowej na znacznie korzystniejszych zasadach niż ma to miejsce w obowiązującym obecnie stanie prawnym. Zmiany w omawianym zakresie umożliwią zastosowanie tej preferencji większej grupie podatników, którzy środki uzyskane z takiej transakcji wydatkują na własne cele mieszkaniowe. Z tego względu podatnicy, którzy planują zbycie takiego składnika majątku, już teraz powinni się zapoznać z nowymi rozwiązaniami i rozważyć przesunięcie jego terminu na przyszły rok.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o pdof zwolnił z opodatkowania dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, gdy podatnik wydatkuje przychód z takiej transakcji na własne cele mieszkaniowe. Zgodnie z obowiązującymi do tej pory przepisami musi to nastąpić nie później niż w okresie 2 lat liczonych od końca roku, w którym nastąpiło zbycie. Pierwsza z modyfikacji tzw. ulgi mieszkaniowej, która wejdzie w życie 1 stycznia 2019 r., polega na wydłużeniu 2-letniego okresu wydatkowania środków ze sprzedaży na cele mieszkaniowe do 3 lat. Z kolei dodany do art. 21 ustawy o pdof ust. 25a doprecyzowuje, że w ustawowym terminie 3 lat powinno dojść do nabycia prawa własności lub określonego prawa majątkowego, by ponoszone wydatki na omawiane cele zostały uwzględnione w ramach przedmiotowej ulgi.

Całkiem nowym rozwiązaniem jest natomiast umożliwienie zaliczania do wydatków na własne cele mieszkaniowe również wydatków na budowę, rozbudowę, przebudowę, adaptację lub remont lokalu, poniesionych zanim jeszcze podatnik zyska do niego tytuł własności. Tu jednak ustawodawca postawił warunek, z którego wynika, że aby skorzystać z ulgi w odniesieniu do tego typu wydatków, podatnik musi stać się właścicielem tego lokalu przed upływem terminu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o pdof, czyli wskazanych wcześniej 3 lat.

Od 2019 r. zmienią się również warunki stosowania omawianej ulgi w odniesieniu do osób zbywających nieruchomości lub określone prawa majątkowe nabyte w spadku. Z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) -c) ustawy o pdof wynika obecnie, że przychód z odpłatnego zbycia takich składników majątkowych powstaje, gdy zbycie następuje przed upływem 5 lat liczonych od końca roku, w którym miało miejsce nabycie. Z ust. 5 dodanego do art. 10 ustawy o pdof od 1 stycznia 2019 r. wynikać będzie, że w przypadku zbycia nieruchomości lub określonych praw majątkowych nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od daty nabycia lub wybudowania ich przez spadkodawcę.

Obecnie kosztami podatkowymi uwzględnianymi przy zbyciu nieruchomości lub określonych praw majątkowych nabytych m.in. w spadku są tylko udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości (prawa majątkowego), poczynione w czasie jej posiadania oraz kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Od 2019 r. spadkobiercy będą mieli możliwość zaliczenia do tych kosztów również kosztów nabycia (wytworzenia) tej nieruchomości lub określonego prawa majątkowego poniesionych przez spadkodawcę oraz długów i ciężarów spadkowych. Jednak długi i obciążenia spadkowe będą mogły być zaliczone do kosztów pod warunkiem ich realnej spłaty. Co równie ważne, podatnik będzie mógł uwzględnić w kosztach podatkowych długi i ciężary spadkowe poniesione zarówno przed, jak i po uzyskaniu przychodu, a także po złożeniu zeznania PIT-39.